Yeni bir teori: Bilinç düşünmekle değil, hissetmekle mi başlar?

Hanna Damassio & Antonio Damassio*

Lütfen bir an durun ve şu anda ne hissettiğinizin farkına varın. Tahminen midenizde artan bir gurultu ya da göğsünüzde bir gerilim uğultusu fark etmişsinizdir. Tahminen de bir rahatlık ve genişlik hissi ya da yakın vakitte tadılacak bir hazzın heyecan verici sabırsızlığını yaşıyorsunuzdur. Ya da tahminen sırf var olduğunuza dair bir pay sahipsinizdir.

Açlık ve susuzluk, acı, haz ve problem, varoluşun gösterişsiz olsa da amansız hisleriyle birlikte, tamamı ‘Homeostatik** duygulara’ örnektir. Bu yazıda tartışacağımız üzere, ‘Homeostatik duygular’ bilince kaynak teşkil eder.

ZİHNE ‘HİSSEDİLEN BİR BAKIŞ AÇISI’ SUNAN DUYGULAR

İşin aslı, hisler, pek çok sisteme istikrar sağlamaya, homeostazı mümkün kılmaya ve sizi hayatta tutmaya çalıştığı sırada, vücudunuzda gerçekleşen süreçlerin zihinsel bir çevirisidir. Klâsik anlayışta, duygular/hisler zihnin modülüdür ve buna karşın zihinsel süreçlere fazladan bir şeyler dahil ederler. Hisler, organizmanın mevcut durumuna dair resen şuurlu bilgi taşır ve bunun sonucunda acıya ya da susuzluğa uygun düşen yansıyı verdiğiniz vakitlerde olduğu üzere, hayatınızı kurtarmak için harekete geçebilirsiniz.

Duyguların süreğen varlığı, devam eden beden süreçlerine de kesintisiz bir bakış imkanı tanır; hislerin varlığı, zihnin, aklınızı meşgul eden başka içeriklerle birlikte yaşamsal süreçleri, yani akıl yürütmeler, hesaplamalar, ahlaki yargılar ve bütün bu içeriklerin bir lisana aktarılmasıyla birlikte dünyaya dair bilgi sağlayan keskin algıları deneyimlemesine imkan tanır. Zihne ‘hissedilen bir bakış açısı’ sunan hisler birçok defa ‘benlik’ olarak bilinen bir ‘deneyimleyici’ yaratır. Aslında, şuurun gizemli yanı, bu tecrübeci benliğin biyolojik yapısının arkasında yatan gizemdir.

DUYGULAR SİZE DİREKT ŞUUR SAĞLAR

Kısacası, şuurun, homeostatik hislerin süregiden mevcudiyetinin bir sonucu olduğunu öne sürüyoruz. Hiç durmaksızın farklı cinsten hisleri deneyimleriz ve hisler doğal ki her birimize otomatik biçimde sadece var olduğumuzu değil, birebir vakitte fizikî bir vücutta var olduğumuzu, rastgele bir rahatsızlık karşısında savunmasız fakat pek çok hazza da açık olduğumuzu söyler. Acı ya da haz gibisi hisler sizlere direkt şuur sağlar; kendinizle ilgili şeffaf bilgi sunar. Açık bir biçimde size var olduğunuzu ve nerede olduğunuzu söylerler ve var olmaya devam etmek ve örneğin acıyı gidermek ya da karşınıza çıkan bir fırsattan faydalanmak istiyorsanız ne yapmanız gerektiğine işaret ederler.

Hisler, ister kolay olaylar isterse aziz fikirler olsun, zihnin öteki tüm içeriğini şuurun ışığıyla aydınlatır. Şuur, hislerin yardımıyla vücut ve zihin süreçlerini bir ortaya getirir ve bu paydaşlık dahilinde benliğimize bir yuva sağlar.

İÇ GÖRÜ GÖZLERİNİZİN ÖNÜNDE SAKLANMAYI BAŞARIR

Bilincin hislere ‘dayanması’, şuuru fizyolojik kütlenin kutsal tepesiyle, yani akılla ilişkilendirmeye alışkın olan insanları şaşırtabilir.

Öyle uzun bir müddettir hisler akıldan aşağı görülüyor ki onların yalnızca şuurlu hayatın süper başlangıcı değil, tıpkı vakitte yaşamsal işleyişin değerli bir yöneticisi oldukları kanısını kabul etmek güç olabilir. Buna rağmen, hisler ve onların yarattığı şuur, büyük oranda sadece yaşamakla kalmayan, yaşamakta olduğunun farkında olan bir ömür olan ‘bilinçli yaşamın’ kolay lakin temel başlangıcıyla temaslıdır.

Peki, bunu nereden biliyoruz? Bedensel duyular aracılığıyla iç evrenimizin bir portresini çizmemize imkan tanıyan bâtın duyu olan ‘iç görü/iç algı’ sayesinde… O, organizmalarımızın hem yaşamsal düzenleme süreçlerini algılamakla hem de ömrün varlığını sürdürmesi için onu gereken formda ayarlamakla vazifeli olan, kıymet taşıyan ve ekseriyetle gözden kaçan kısmıdır. Görme, işitme, dokunmanın yanı sıra tat ve koku almayı içeren ve bizi kuşatan dünyanın tamamını zihnimize taşımakla misyonlu olan ‘dış algı’, duyular dünyasına hakim olma eğilimi gösterir. Bedenimizin, kaslarımızın, kemiklerimizin ve eklemlerimizin uzamdaki hareketini fark etmemizi sağlayan duyu olan ‘öz duyum’ (proprioception) da ziyadesiyle dikkat caziptir. Bununla birlikte ‘iç görü’ (interoception) mütevazı üzere görünse de tam manasıyla bir sihirbazdır ve gözlerinizin önünde saklanmayı başarır.

İÇ GÖRÜNÜN YARATTIĞI HİSLER BİLİNCE TEMEL TEŞKİL EDER

İç algı düzeneği, dış algı ve öz duyumdan daha sade bir yapıdadır. Genel olarak miyelin kılıf*** içermez. Büyük kısmı bir kan-beyin bariyerince korunmayan merkezi hudut sistemi yapılarında toplanan ve dopamin ve serotonin üzere kimyasal aksiyonları çağdaş sistemlerin dış dünyayı algılamamıza yardım eden moleküllerden ikisi olan ‘glutamat’ ya da kısaca GABA’nın şimşek gibisi suratına kıyasla yavaş kalan kimyasal molekülleri kullanan daha kolay nöronlardan meydana gelir.

Bütün bu kolaylığın âlâ istikameti, hiç kuşkusuz, etkileşimin sinirsel ögeler ile sinirsel olmayan et katmanı ortasında gerçekleşmesine imkan tanıyan yakın temastır. Bu o kadar yakın bir temastır ki temelde her ikisi de tam manasıyla vücudun içinde olan bir çift, duyuların en ferdî olanını, yani hayat hissinin ta kendisini ortaya çıkarmak için birbirleriyle kaynaşıyor üzere görünür.

Bu sadelik, kadim iç görüsel süreçlerin evrimsel bağlamda ne kadar eski olduğunun bir göstergesidir: Nöronları ve merkezleri yaşlarını gösterir ve kimyasal molekülleri eski modadır. Bundan ötürü, iç görünün yarattığı hislerin şuur için bir temel teşkil ettiğini ve ömrün kasıtlı biçimde yönetilmesine imkan tanıyarak evrimin yazgısına istikamet verdiğini öne sürüyoruz.

SADECE BEŞERE MAHSUS MÜ?

Peki ya öteki canlı organizmalar? Onlar da şuurlu mi yoksa şuur yalnızca beşere has bir özellik mi? Doğrusu, şuur, yaşayan varlıkların dünyasında her yerde bulunur. Az evvel insanları betimlediğimiz üzere biyolojik bir düzeneğe sahip olmaları şartıyla, pek çok insan dışı canlının da şuur sahibi olduğunu tabir edebiliriz.

Acaba tek hücreli organizmalarda şuur olabilir mi? Pekala ya bitkiler? Biz, onların şuur sahibi olmadıklarını söyleme hamasetini gösteriyoruz. Mesela içinde bulundukları şartları ‘hisseder ve algılarlar’ yani hayatlarını makul yönetirler ancak bunu yaptıklarını bilmezler. Bilmemelerinin sebebi, bir hudut sistemine sahip olmamalarıdır.

Yaşam sürecinde büyük bir rol oynayan hudut sistemi, tıpkı vakitte dikkatli bir gözlemci ve faal bir ortaktır; yaşama çeki-düzen vermeye ve bunun sonucunda ortaya çıkan hisleri ve şuuru yaratmaya yardım eder.

PEKİ YA YAPAY ZEKA?

Peki, yapay zekâya sahip makineler rastgele bir bilince sahip midir? Mümkün değil! Günümüzde büyük bir ilgi gören akıllı sohbet robotları dahi, az evvel canlılarda tanımladığımıza benzeri bir şuur emaresinden mahrumdur.

Tekrar edecek olursak, şuur hislerle ilişkilidir ve hisler da ömürle bağlıdır; özel parametreler dahilinde etrafla bir takas programını devam ettirme çabası kelam bahsidir. Bunların hiçbiri, var olan yapay zeka sahibi makineler bağlamında geçerli değildir. Onlar hakikaten de yapaydır.

Dünyadaki bilgilerin tamamına ve bu bilgiyi yönlendirmeye yardım edebilecek bütün akıllı aygıtlara erişim fırsatı, his ve şuur üretmez.

Bütün bunlar, bir klasik haline gelmiş olan ‘çözmesi güç şuur sorunu’ konusunda bizi hangi noktada bırakıyor? Çözmesi güç sorun, beyin üzere fizikî bir varlığın, ‘zihin’ denilen fizikî olmayan bir süreci ve en mühimi içeriği deneyimlenebilen, yani öznel bir hale getirilebilen bir zihin yaratmanın zahmetiyle temaslıdır.

Bilinç kıymetlendirmemiz, çözmesi güç olan sorunu ele alarak şuurlu tecrübeleri izah etmeye aday bir sistem öneriyor. Çözümümüzün yanlışsız olup olmadığını vakit gösterecek.

*Antonio Damasio: Southern California Üniversitesi’nde sinirbilim alanında David Dornsife Kürsü Başkanı – Hanna Damasio: Southern California Üniversitesi’nde Dana and David Donsife Bilişsel Sinirbilim Görüntüleme Merkezi Yöneticisi

**Homeostaz (homeostasis) ya da dengeleşim, etrafında gerçekleşen aksilikler karşısında, hücrenin kendi istikrarlarını müdafaa uğraşı, değişen şartlarda iç istikrarın faal biçimde düzenlenmesidir.

***Miyelin kılıf, merkezi ve çevresel hudut sistemlerinde yer alan hudut hücrelerinde ikazların suratını artıran, ikaz eşiğini düşüren, bunları hudut hücresinin çapıyla yanlışsız orantılı biçimde gerçekleştiren, lipit ve proteinden oluşan bir doku.


Yazının yepyenisi IAI News sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir